DE VOLGENDE
​
Uit 'Bundel van zeer korte, minder korte, en ingekorte verhalen'
​
Gavin keek voorzichtig om zich heen. Een paar stoelen verderop zat een vrouw te praten, maar hij kreeg niet mee wat ze
zei. Hij lette meer op zichzelf, op zijn eigen reacties.
Hij was zich er zeer van bewust dat hij aan het zweten was. Puur angstzweet, koud en klam. Kom, let nu even op wat ze
zegt. Iets over winkelen met een vriendin, bij een slager. Wat had hij een droge mond. Hij rommelde wat in zijn tas, voor-
zichtig om niet teveel geluid te maken. Verstoorde hij nu haar beurt niet? Het leek nu natuurlijk wel of hij zijn water belang-
rijker vond dan haar verhaal. Dat was niet zo. Kon hij nu maar opletten, dat had zij ook verdiend. Goed, een slok water en
dan echt bij de les blijven. Hij zette het flesje onder zijn stoel, sloeg zijn handen over elkaar en keek haar recht aan. Ze was
nog aan het lezen. Zo lang was zijn verhaal niet, zou hij niet veel te snel klaar zijn? Hij moest op zijn snelheid letten, niet
door de materie heen jagen. Een beetje stemvast was ook wel gewenst. Hij voelde een rilling door zich heen gaan. Was zijn
gezweet nu erg te zien? Nog even en het was voorbij. Dan kon hij wel zeggen dat hij het gedaan had, hij zou vandaag een
persoonlijk gevecht winnen. Een intern gevecht, dat hopelijk niemand mee zou krijgen. Toch keek de vrouw rechts tegen-
over hem af en toe met een schuin oog zijn kant op. Ze moest hem wel idioot vinden, zo nerveus voor zo’n kleine groep. Oh!
Applaus! Snel klapte hij met de anderen mee.
‘Wie mag er nu zijn verhaal voorlezen?’ vroeg de cursusleidster. De vrouw keek de groepsleden één voor één aan. Haar
blik rustte op Gavin.
‘Marie,’ zei ze, wijzend naar de vrouw naast Gavin. Zij schraapte haar keel en begon te praten.
Nog even doorbijten dus. Nu wel even goed opletten. Was hij nu alweer aan het zweten?