YVO (2) - EERSTE WEEK
​
Uit 'Middelbare hel'
​
De dagen gingen tergend langzaam voorbij. Het werd steeds duidelijker dat Oni niet van zijn oude plaats in de gemeenschap af zou komen, zelfs al was dit een nieuwe gemeenschap.
De vakken waren niet allemaal moeilijk, maar Oni kon zich alleen vermaken bij Engels. Dit was niet in de laatste plaats omdat Engels het vak was waar Oni het beste in was.
Wiskunde haatte hij het meest. De docent was vervelend, had de saaiste stem die Oni ooit gehoord had en hij was snel geïrriteerd. Uiteraard was hij ook Oni’s mentor, dat was nu eenmaal altijd Oni’s geluk. Nu was wiskunde nooit Oni’s favoriete vak geweest, evenals natuurkunde en scheikunde.
Natuurkunde zou Oni pas het volgende semester krijgen, maar scheikunde was nu al een probleem. Hoewel Oni het best een leuk vak vond, was hij er erg slecht in. Hij wist niet waarom, maar het lukte hem gewoon niet. Niet alleen dit was frustrerend, maar ze moesten ook opdrachten in groepjes van twee maken. Oni was blij iemand gevonden te hebben die met hem samen wilde werken. Een wat stille, maar aardige jongen die Jeroen heette.
Verder had Oni nog biologie en Nederlands. Duits, een ander vak dat Oni altijd wel leuk had gevonden, zou hij pas het volgende semester krijgen.
Oni had nog nooit maatschappijleer gehad, maar al in de eerste week werd hem duidelijk dat het vak hem absoluut niet lag. Ook zijn plaats in het lokaal was verre van perfect. Hij zat naast Jarno, een jongen die best populair was. Oni kon hem niet uitstaan, omdat Jarno op de één of andere manier altijd de grappigste van de klas moest zijn. Hij maakte altijd bijdehante opmerkingen en kon niet stilzitten. Jarno hoorde bij een bepaald kliekje leerlingen. Leider van dit groepje was Yvo, een niet al te grote jongen met blond krullend haar. Yvo vond zichzelf geweldig, een idee dat versterkt werd door zijn groepje. Al in de eerste lessen was Yvo opgevallen.
Oni wist niet waarom, maar vanaf het eerste moment had hij het gevoel dat Yvo hem niet mocht. Het maakte Oni weinig uit, hij ging toch niet met Yvo of zijn vrienden om.
Coen had inmiddels een groepje gevonden waar hij de pauzes mee door kon brengen. Oni had hier een paar pauzes bij gestaan, maar hij voelde zich niet bij die mensen thuis. Volgens hem waren zij hem ook liever kwijt dan rijk. Oni had inmiddels ook bij andere lessen wat contact met Jeroen, maar voelde zich nog niet zeker genoeg om tijdens de pauze bij hem te gaan staan.
Gelukkig was het nog zomer en dus lekker weer buiten. Oni liep tijdens de pauzes een eindje van school weg, om daar in alle rust te kunnen eten.
Vrijdag was de dag die Oni gevreesd had. De laatste twee uur zouden ze lichamelijke opvoeding hebben, iets waar Oni absoluut niet goed in was. Nu was het zover en Oni wist geen uitweg te verzinnen. Deze eerste les kregen ze hockey. Het grasveld was nat en modderig, wat Oni goed bij zijn stemming vond passen. Gelukkig viel de les hem mee en was hij er ook niet zo slecht in als hij gevreesd had. Hij was slechts één keer getackeld, door Yvo. Ook bij het omkleden gebeurde er niets vervelends. Iedereen die iets fout had gedaan tijdens de les kreeg dat nog eens flink te horen, maar Oni niet.
Hij fietste opgetogen naar huis, ervan overtuigd dat dit jaar nog best leuk kon worden.